r türemesi

 

üzerine düşmek istemiyorum

ama evden taşmak kadar ağırım, beni üstüne düşür

kızıyorsun, aklım sende kalıyor diyorsun

aklın bende kalsın, benimki kayıp, faiziyle öderim

bir kolla öderim, bir bacakla, gerekirse sevgilimin cinsleşen organlarını söker öderim

ki o tüm r'lerle kavgalı bir e*kektir, r'leri futbol sahalarına bırakır, bazen de cami avlularına. onu anmaktan zonklayan şakaklarıma bırakmaz asla

yine de bazen r'sinden sancır. 

aklın bende kalsın,

kadının beyanı esastır, bahis açtığım yerlerde kalsın

bacaklarımın arası fazla kalabalık, aklını orada bulamayacaksın

yumurtalıklarımdaki devlet fazla büyümüş, acilen alınması gerekiyormuş

sevgilim yardım edecek ellerini r'lerinden arındırıp

gülecek, yüzüme bakacak, dirseklerine kadar yıkarken erkekliğini abdest alıyor sanacak

ve maskesini indirecek devleti sökerken, devlet kanlı ama cansız, biyopsiye bile alınmayacak

yeterince gördük, geçirdik diyecek sevgilim

yeterince gördük, geçirdik, ezberledik, yaladık yuttuk, o bizi yaladı, yuttu, ağzında tuttu, canı isteyince çiğnedi, işine gelmiyorsa tükürdü, kötü huyluydu.

sevgilim ilk temas çok değerli deyip kucağıma verecek özgürlüğümü. 

bileklerimize isimler takılmayacak, takılmayacak ki karışsın özgürlüğüm bir başka kadının doğurduğu özgürlükle. 

üzerine düşmek istemiyorum, ama ancak düşersem anlayacaksın düşmeye yakınlığımı

bak doğumu evimi arar gibi arıyorum

ama evim yok benim özür dilerim, 

kiralar 4 bin olmuş,

hem bekara vermiyorlarmış evlerini ve evlerindeki yatakların gıcırdaması hakkını

bekara galiba kızlarını da vermiyorlarmış

öyle diyor M., ben demiyorum

M., jargonu sanırım babasından biliyor,

anadilini unuttuğunda kutluyorum M.'yi

ona el değmemiş dupduru bir dil veresim geliyor

üstüne düşmek istemiyorum bu aralar, 

yeterince hantal cemaat, ev sahipleri ve babalar

M. bir gün ayınlarından yorulup r'leri çatlatacak. 

sense geç kaldın r'lere, evlere

alevler perdelerimi aldığında şaşırdın sevinmediğime

bak dedin masmavi gökyüzü 

bak dördüncü mastürbasyonuyla ateşi bulmaya çalışan karşı komşun

bak okuldan dönen çocuk, bak sonsuz aydınlık

arada bir engel kalmadı dedin

şimdi ellerinde gecikmiş bir yangın tüpü

ilenmiş bir faraş

ne söndürebilirsin beni

ne süpürebilirsin r'ye bulanmış evlerden

rabbim beni buradan al

bağışla bahşeden bir muştu yerine

ana yoldan ayrılma sakın

 ve bil ki sahneye atlayan her arzunun mevsimi muhakkak geçmiştir bir zamanda

meryem'in gömleğini affeden düğme olamazsın artık, çok geç

her şeye bulaştın, her şey sana bulaştı, yaşam sana cinsel yolla, sen yaşama tırnaklarınla, dişlerinle bulaştın

beyaz transparan gömleğinin uzak, çok uzak kollarından bahsetme artık,

ya da uzun kollu gömleğinin transparanlığından, sevişemeyen yakalardan, hatalardan, hata yapamamaklardan, ağzında evelediğin organlardan, gevelediğin masallardan, erotik masallardan

özellikle son anlattığın masaldan hiç

"kırmızı başlıklı kız büyükannesine hiç gitmedi

avcı masala son sahnede girmedi

avcı kıza dedi ki: başlık kalsın, hoşuma gidiyor, hoşlanıyorum, çok hoşlanıyorum

(kırmızı başlıklı kız eve döndüğünde muhakkak bunun için literatürü tarayacak, sonra belki saçlarını orman yanarken. DSM5/fetişizm bozukluğu.) 

büyükannenin payına düşemeyen frambuazlı cheesecake, kırmızı başlıklı kızın bacaklarından süzülecek

kurt yok, hiç olmadı, kurt en başından beri kızın içinde, onu da işte az önce doğurdu

taş kustu sonra, rahim rahim taş kustu, arzuyu kustu, yemini kustu, kutsalı kustu ki boğazını en çok yırtan bu oldu

ve bir sonraki birleşmeye kadar mutlu yaşadılar

gökten üç elma düştü, birini havva ısırdı, diğerini kırmızı başlıklı kız büyükannesine götüremedi, bu elma da şiiri okuma gafletinde bulunanların kafatasına."

diyordun, sen de mi kusuyordun?

senden süzülen neydi, senden taşan, senin içinde biriken taşları da taşımak için kavgaya tutuşacak mıydı cemaat

biri bir örtü getirecek miydi

herkes bir ucundan tutacak mıydı kekemeliğinin, ağırlığının, doğmamış çocuğunun. 

kamburun artık senden başka birine değecek miydi, çarpacak mıydı teni çürüyene?

içini boşalt diyorsun kurtlardan, 

ama söylemiyorsun dua mı, ellerim mi, yoksa avcı mı vurulan. 

sürtüne sürtüne geçtin dünyadan ve sen geçerken kimse inlemedi.

Pia'yı Kimse Kurtaramayacak

 Hiçbir dakika diğerine teminat vermiyor diye

alçalmakta, dibe çöreklenmekte karar kılıyor Pia

Nasıl olsa diyor, kurtaramazsınız beni

Müsait bir yerde derim, müsait tek bir yer bulunmaz

Ne kaptan ne Allah tükürmez beni uçmağa yakın bir yerde

Sallanır bacaklarım arafta sipersiz

ve delice açken bedihi geceye.

Pia diyor bunu, ben demiyorum

Size sesi çıksa, konuşmazdı zaten o ben biliyorum

Gırtlağından geçimsiz hırıltılar bağışlardı belki

Siz biraz aç derdiniz ona muhtemelen

Biraz daha aç

Şurayı biraz daha açabilir miyiz?

Yanlış anlardı Pia, mevzu bacakları olmazdı

Ama yetişemezdim

Yeminler etmezdi artık,

Hiçbir erkeğin şakaklarından girmeye çalışarak uzatmazdı

Erkeklik organına giden yolu.

Tepinirdi kendisine asırlık ecnebi ayaklarıyla kestirme yolda

Ağırına seyahat ederdi erkekliğin,

Kim bilir ne zaman dönerdi

Fallusu ararken falsolarla.

Pia'yı kimse kurtaramayacak, ama akıllı kadın n'aparsın, dargınlığını rabbine saklayacak

Naftalinleyecek dargınlığını, zehirlenmemek için arada havalandıracak,

Yüz görümlüğü isteyecek rabbinden dargınlığını göstermek için

Gelinliğinin fermuarı takılacak, Pia'nın dargınlığı mutlak içinde kalacak

Örgütlenecek, çoğalacak, yırtılmayacak

Bükecek erkeklik organını aczini akıttığı yerden.

Pia satılığa çıkaracak dargınlığını,

Dargınlığının linkini ekleyecek

Hadi ne duruyorsunuz, kaydırın cehenneme doğru

Hem indirim de var 24 Mayıs'a kadar

Alıcısı çıkmayacak dargınlığının,

Pia kendi yüzüne boşalırken annesine yakalanacak

Anne "gözyaşı aczin dölü" adlı bestesine ta hicazdan koyulacak.

Pia dargınlığına sonunda derince bir kesik müjdeleyecek,

Hastanelerce gezdirecek dargınlığını

Pia'nın içine kaç el, kaç parmak, kaç aldırışsız hoyrat hamle girecek

Dargınlığından arta kalanı, kocamanlaşsınlar diye memelerine hapsedecek Pia

Kocaman memeleriyle sevgilisini emzirecek

Doktorlar görmeyecek

Anne belki sezecek, kızını Allah'ın emri, peygamberin kavliyle bir akşamüstü ölüme emanet edecek.

Bir yağmur boşalacak ardından Pia'nın,

Ey kalabalık, ey menilerce sağanak

o gün geldiğinde yalnız,

                                  babalar boğulacak.

ağzını mahrum bırakma intihadan

 ağzını hecele, öpmeye yetişemiyorum

ağzını törpüle bir ara, gelip de kapı pencere indirmesin bir kere "kapı nedir?" diye sormamışların çürümüş ayakları

ağzını yont benim için, arzuya benzetme, arzulaştır

annene söyle, sana gitmenin inceliklerini anlatsın

ben şimdi ereksiyon taklitleri diye başlayacağım söze

öyle şey mi olur deme, ağzını kıvırma yukarı doğru, dişlerini doğurma

doğumuna kadar geri sar ve bunun dışında hiçbir şey yapmadığını kavra

ağzını tükür benim için sonra

ağzına tükür

ağzından çıktığın rahmin

perineye hoyrat kesikler atılsın, ama sakın senin canın yanmasın

sen sakın boğulma

sen nefes al diye biz kangrenleşiriz en ince yerlerimizden.

insan tüm o "eve dönerken yoğurt al"lardan neden korkar,

şakağı okşayan el, şakağı delip nereye doğrulur

nereye dokunur da kırılır ve kalır ahı yen içinde?

ağzını oyala, ağzını kavur kıpkırmızı insan etiyle

ağzını yamult ağzını seven ağzımıza, hiç korkma

nasıl olsa parçalarsın misilleyen yerlerimizi ilahi ağzınla.

ve bir defa olsun birleş çarşaflarla, 

çığlık çığlık çocukların olsun, dişlerine çarpa çarpa.

şüpheden kemirdiğin ağzını teşhire aç. 

sevgilim artık sen de ağzına al, 

ağzımdaki istifrayı. 

mahfi/ beni anla!

sağ omzumu 3 gün önce cilalattım

ve vidalarla yaşamayı sizden öğrenmiştim bir zamanlar

diyorum

gıcırdıyorsunuz cevap olarak ve anlıyorum, ne yazık!

ağzımı bıçak açamıyorum ve ağzımı hayra, 

ağzımı bir arzuya esvap çığlığa

oysa dilenmiştim açmayı ağzımı ve yummayı gözümü ahraz zamanda

onu öpmek için ve ondan sızanın kaynağını

ki bunun meali avaz avaz bağırmaktır, kendine itimattır, inanmaya itaattir haklı bir yangının ortasında.

istifadır dikişleri müzminleşen ağızdan, dikişten

istifradır kanımda tepinen seviyi hoyrat ama bir o kadar yapıcı sevişten

bunun adı susmayı malulen emekli kılmaktır. ama gelemiyorum yanına ve kafatasıma kızgınım

ona dair kusursuz kusurlar yaratmasından

her gördüğünü bir güzelliğe yormasından

yormasından beni bir acabanın bir iç çekişin arkasından.

kalbimi ve ellerimi 3 gün önce parçaladım

ve sizden öğrenmiştim hakikate usla sırnaşmayı

diyorum

mekaniğe allah diyerek çenemi tutuyorsunuz cevaben ve anlıyorum, ne yazık! 

ellerimi açamıyorum önüme ve mutlak bilene

ona açamıyorum, o mutlak bilenen

oysa dilenmiştim ellerimi açmayı

tanımak için ondaki ayrımlaşmış kaygıyı

bir vücuda açılan ellerim dokunsun diye tözdeki arayışa,

durup anlasın, varıp ağlasın diye ondaki sanrıyı.

ki bunun meali avaz avaz sevmektir,

tereddüttür gitmeye, terennümdür küsmeyi. 

dirençtir kavgaya, dünyaya

yumruğunu duvara değil, zulmün öğürten ve mazlumu öğüten soysuz suratına sermektir.

ama gelemiyorum yanına ve kızgın da değilim artık.

sağ omzumu öpmekteyim ve düşüp kalkıyorum binbir çeşit kırılmakla.

beni anla!

karnımda döndürdüğün bıçağın değil,

yaranın değil,

yaralamanın değil,

bıçağı tutan ellerinin güzelliği, 

bıçağa düşen yüzünün yüzü suyu hürmetine beni anla. 

beni anla! 

beni anla! 

Telaş

bir sevişmenin rengi ile boşalamıyoruz

ne korkunç! 

yalnızca ellerimiz boşalıyor bizim ve ayaklarımız

kendi sesimiz çatlatırken muhterem kafatasımızı

soruluyor ellerimizi kulaklarımıza kapamayışımızın hesabı

acıyı ropdöşambr sanıyor çok sevgili çıplaklarımız

soyunursan geçer!

ama derimize erimişti pespaye polyester

erememiştim erenlerin huzuruna

ve kovuldum da sonunda şefaatçilerin mezarından

ben ne bulanabildim zevk ehli elinde küfre

ne de bulunabildi adım müttakilerle

şeyhim konuş şimdi sancılanmanın adabı ne

menzilden defaatle yolun başına dönmenin, 

terzi makasının soluğa attığı 4 kesiğin,

sığamamakların hükmü ne. 

şimdi kimi öpsem dudakları ufalanacak, 

dünden kalma ekmeğin kan kardeşi!

şimdi kimi öpsem gövdesine biraz korku bulaşacak

ve biz buluşamayacağız bir erincin eşiğinde iki eş olarak.

ey kendim, ben seni çok yoracağım

hayır olmayan şeylere. 

elimi tutsan artık, dişlerim çarşaflara saplanacak.

elimi tutsan artık? 

çünkü aradım göz bebeğinde bir keşişin otoportresini

ve seyrini tasanın. 

bir kımıldanmak kuvveti için bin tövbe!

ezberlettim hücrelerime rahme dönemeyişin kesif ağrısını.

keşke bilseydim kendimi mobilyaların uçlarına yerleştirmeyi

ve tüm kasıklara durmayı emanet.

allahım, 

bizi nereye getirdin

ve unuttun kurtuluşu hırkanın hangi cebinde? 

ÜRKÜ

inanmanın yanında felah geçemez boğazımızdan artık

yasak diyor çareci, ama yine de sen bilirsin

kusmalar diyor, taşikardiler, eskisinden bin beter bedbinlikler

denemesi bedava anksiyeteler

al işte ölmesi bedava

ya da uymak ona

ve olmak 

yaşamın koynunda emeksiz evlat, kaldırabildiği yere kadar midemiz

aklımız boz bulanıklaşıncaya kadar. 

bildim ki cemaatle aramızda bir zar var

ısırıyorum, yırtılmıyor

aşındırmıyor gözü dönmüş yengilerin dayancı

ağlantıların hükmü yok ve yakarışların

haykırmak isyana çalıyor, biz öyle insanlar değiliz

ve sevgilinin bıçağı nasıl da isteksiz

döndürmeye sana, iman eden yüzünü

yırtılmıyor sır ve zar

ve kasıkları vişne çürüğü yanmıyor artık

aramızdan gülüşmek sızmıyor,

aramızda yanlış anlaşılmaların hükmü. 

varmıyor ellerim ateşlemeye anlatmanın fitilini

çünkü hiçbir yangın cemaate varmıyor

ve sevgiliye. 

gömleğim kirleniyor fevç fevç

gömleğim kinleniyor

biraz ekonomi bulaşıyor biraz siyaset

biraz kadın kanı, biraz cinayet

hastalıklar, yıkımlar, felaketler, uzak düşmeler

ve bana bir esaslı cinnetten tek dilim düşmüyor. 

yırtılmıyor zar, kaygı doğuruyor ve terk ediyor çocuklarını hücreme

ben çok sevilen bir anne oluyorum, paçaları çekiştirilen

elleriyle büyüten kaygıyı

emzirirken göğsüne tırnaklar geçirilen. 

ben oğlu tarafından öldürülen bir anne oluyorum.

çıkınlarınızdan çıksın bin asırlık çakılarınız artık! 

elmayı ısırmadan yorulmasın münzevi.

Hissizleş Dediğiniz Yerlerime 3 El Ateş

itirazcıların, ters yöne koşanların, adını unutanların, inkar edenlerin

yüzlerine kandiller tutarak adımı arıyorum

belki de yüzümü

kendime 22 yüzlü yeni bir yüz dikeceğim onlardan

kaynar zannediyorum yüzler birbirine zamanla

ne zaman bir yüz düşer gibi olsa

vehmime secde ediyorum, 

yapay ve robotik seciyemle.

ama üzgünüm tek sorumlu sizsiniz

sesiniz yankılanıyor ve yıkıcı

bedenimdeki kayganlıktan utanıyorum,

bir kayganlıktan doğmamışım gibi.

kendimden kaldırıyorum kafamı bir ara:

hiçbir şeyin vâkıfları şeyler hakkında konuşuyor

hiçbir şeyin vâkıfı, hiçbir şeyin vâkıfını 

suçluyor sonra

hiçbir şey bilmemekle

cinnet!

tüm bunlar ben susta dururken oluyor

kafasını kaynar suya bastırırken fikirlerimin,

bir gün bana 

gerçeği anlatacaklar

bir sayha nezdinde.

ahlakınıza ters düşmeyen cinnetler de bulurum belki o zaman,

altın oranlı cinnetler,

3 nas 1 felakla defedemeyeceğiniz cinnetler.

ama henüz defedebilmiş değilim

karakoncoloslu masallarınızın 

yükünü üzerimden.

kendimi bazen tümüyle iki süt beyaz bacak

ve bir dizi utançtan ibaret görüşüm de 

sanıyorum bu yüzden.

sevgilimi tanıyan ellerimi ceplerimde saklıyorum,

her an gelip avuçlarıma kusabilirsiniz

uydurma bir tarihi

diye mi bitirmeliyim, öyle onulmaz?

ama hayır,

masal bu ya:

yankının sebebi kelimelerinizdeki boşlukmuş,

bunu fark eden kadın da tehlikeliymiş hani inceden,

susmamaya da yolluymuş.

ama korkarım, bu sirayet sizi öldürecek,

4 gün boğazınızda takılı kaldıktan sonra.

o yüzden isyanı 

sadece kendime bulaştırıyorum şimdilik

"aşklarım, inançlarım" karantina altındadır.

ağzımdaki zakkumu tükürünce konuşalım.

Öfkeme Resmi Geçit Töreni

aczim dönmeye dünyaya, dünya dönmedikçe.

çarşaflar ölecek

çarşaflar doğacak sonra

ama başım dönmeye devam edecek

o ikircil ve aciz noktaya.

ey hayat, ey dua

ey mahzenlerde zuhur eden habis yankı,

anlat

imâsız ama imanlı nasıl öpebilirdim

onu ve dünyayı

ve bir gaflet uykusuna yatmadan.

dudaklarımı çatlatamıyorum dünya barışına

kimin kapitülasyonu kimin cebinde,

kaç tövbedir anlamıyorum

ağzındaki iniltiyi hakikat bilenlerden

kesemiyorum itimadı.

ona soyunurcasına 'inanıyorum'

ona, soyunurcasına inanıyorum

yine de dönemiyorum ona.

beni artık ancak

bu susuzluk ihya eder

beni artık ancak

bu susuzluk imha eder

beni ancak bu susuzluk arar bulur artık.

ve her şeyi duymak iyi olamaz

bir ağacın salt ağaç olmamasından,

hayırlı hiçbir şey çıkmaz.

bu yüzden narsisistik yaralanacağım hayata

ve Freud da şakaklarıma bastırmayacak 

zaten ben de hatırlamayacağım

beni hangi gitmenin doğurduğunu

bunun ne hissettirdiğini

sadece 'terör' deyip susacağım

bile isteye istiap haddini aşacağım

yavaş yürüyenleri, hiç yürümeyenleri

aklına şemsiye tutanları

devirmekten hiç utanmayacağım

ve devşirmekten korkanları

devşirmekten, korkanları.

tavzih etmeyenler bir adım geri çıksın artık,

bugün alnımı soğuk bir duvara 

alenen öptürmeliyim.

Dargınlık Beyanı

kısa metrajlı filmler çekiyoruz

gözlerimizi son ses açıp

uzununa izin vermiyor evim ve hipokondriyazis

yine de bugün ayaklarıma kızmıyorum

                           ayaklarıma ve anneme

gidemeyenlerin gitmek beyanları

salavat getirtmiyor artık

güldürmüyor kırmızı makosenlere

yine de bir kız çocuğu, 

ararken oyuncağını rahmimi eşeliyor

               ellerine dargınım

ne yazık

ne yazık yavrum, tırnaklarını büyütemeyen ellerine 

                                                                            9 asır-

                                                                                 dır.

sana da rastladım sonra enstitüde

–rüya, merdivenler, amerikanlar ve askerleri, coplar ve yetişememek–

'ne yazık' diyemedim buna ne gülünç.

ama yine de

öğrenemedim, ağzımda kan varken                                                               konuşulmaz.

aranmaz üstleri solgun bedenli delikanlıların                                                              güpegündüz,

gün aşırı kapı eşiklerine kusulmaz.

anlayamadım

kim daha gebe,

korunmadan sevişenler/korunmadan tiksinenler dünyadan/

korunmadan inkar edenler.

yazmıyordu senin de hiçbir şiirinde

                 ellerine dargınım

bir yanıtı büyütemeyen ellerine,

ne yazık

                                                   ne yazık, 9 sancı-

                                                                            dır.

anlamam gerek oysa,

istiğfardan önce neden hep istifra.

yüzün dışında her şeye duyulan ikrah,

bugün de yürümeli çoğalarak
      soluyan ve solan meydanlarda.

                çünkü ellerine dargınım,

                           ellerime dargınım

ne ürkünç.

                 ellerime dargınım

       bir şiiri büyütemeyen ellerime.