aczim dönmeye dünyaya, dünya dönmedikçe.
çarşaflar ölecek
çarşaflar doğacak sonra
ama başım dönmeye devam edecek
o ikircil ve aciz noktaya.
ey hayat, ey dua
ey mahzenlerde zuhur eden habis yankı,
anlat
imâsız ama imanlı nasıl öpebilirdim
onu ve dünyayı
ve bir gaflet uykusuna yatmadan.
dudaklarımı çatlatamıyorum dünya barışına
kimin kapitülasyonu kimin cebinde,
kaç tövbedir anlamıyorum
ağzındaki iniltiyi hakikat bilenlerden
kesemiyorum itimadı.
ona soyunurcasına 'inanıyorum'
ona, soyunurcasına inanıyorum
yine de dönemiyorum ona.
beni artık ancak
bu susuzluk ihya eder
beni artık ancak
bu susuzluk imha eder
beni ancak bu susuzluk arar bulur artık.
ve her şeyi duymak iyi olamaz
bir ağacın salt ağaç olmamasından,
hayırlı hiçbir şey çıkmaz.
bu yüzden narsisistik yaralanacağım hayata
ve Freud da şakaklarıma bastırmayacak
zaten ben de hatırlamayacağım
beni hangi gitmenin doğurduğunu
bunun ne hissettirdiğini
sadece 'terör' deyip susacağım
bile isteye istiap haddini aşacağım
yavaş yürüyenleri, hiç yürümeyenleri
aklına şemsiye tutanları
devirmekten hiç utanmayacağım
ve devşirmekten korkanları
devşirmekten, korkanları.
tavzih etmeyenler bir adım geri çıksın artık,
bugün alnımı soğuk bir duvara
alenen öptürmeliyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder