Rigor Mortis

yollar hiçbir yere varıyor

ve yollar geçiyor hiçbir yerden

ve yollara bile çıkamıyor bazıları

huzursuz evlerin içinde değil insan

evler insanın içine kuruluyor

evler insan sahibi

evler kiralıyor seni etinle ve ruhunla

kapanan pencereler sana ait

üzerinde bin adım hırsla deviniyor

devrim sözleri yazılıyor duvarlarına

ama bir ev eyleme geçemez biliyorsun

bir ev kalkamaz ayağa

böyle şeyler düşünüyorum işte

ve sonra da şeyler hakkında

rahmet yürüyene doğuyor biliyorum

yüzümü yırtıyorum orada değilim hiç

ne tuhaf

hiç gelmeyecek bir yazı karnımda

ne tuhaf 9 aydır taşıyorum

ve ne popüler şimdilerde

ölü(m)sevicilik

doldur boşalt hiçbir kan yakışmıyorken

damarlarına

bir şey var uzakta

sen koştukça ilerleyen

adımların bakire kadınların yüzlerine takılıyor

hep bir şeylere takılıyoruz

soyunmaya çalıştıkça

ve bunun bedenimizle bir ilgisi yok

'uyuyoruz ama uyuşamıyoruz' tümörü.

bekledikçe silikleşiyor oysa uzuvların hayata

ilenmek histerik bir hastalık mı Cemil?

ve durmadan bilenmek babama.

iliştirmeye çalışıyor insan kendini

bir gün kucağına birinin

yarın seccadeye alnını

yakışmıyoruz hiçbirine

ne tuhaf,

kasıklarına inememek dünyanın

ve kıvrılmak midesine.